Kwetsbare kinderen worden in ontspannen sfeer geprikt

Situatieschets

De desbetreffende ochtend, acht uur ‘s ochtends. Twee jeugdartsen zijn aanwezig, een verpleegkundige om het vaccin op te trekken en twee doktersassistentes om te prikken. Daarnaast is er een verantwoordelijke voor de logistiek, is er een EHBO’er die na de prik de kinderen een kwartier in de gaten houdt. En natuurlijk is de coördinator van deze campagne aanwezig. In de sporthal is alles ruim van opzet en staan de smurfen achterin op een scherm te dansen. 

Bijzondere doelgroep vraagt wat extra aandacht 

Op deze locatie is deze dag alle tijd en ruimte om kinderen met een zogeheten onderliggend lijden te vaccineren. Het zijn kinderen die thuis wonen en door hun kinderarts zijn doorverwezen. De ziektebeelden zijn zeer divers, sommigen zitten in een rolstoel met een spierziekte, de ander is sterk astmatisch, weer een ander is hyper en rent rond in de sporthal en er zijn kinderen met het syndroom van Down. Voor onze collega’s speelt wat ze hebben geen rol. Ze zijn gewend met kinderen te werken en doen dat kundig en met enthousiasme. 

Ieder heeft zijn taak

De eerste die binnenkomt met zijn moeder meldt zich bij jeugdarts Marion de Bruijn. “Mag ik eerst je naam weten?” Marion vult allerlei gegevens in op papier. Eigenlijk is dit niet haar taak, maar zo zal coördinator Eveline Hund later vertellen: “Omdat er weinig aanmeldingen zijn, konden een paar admins (collega’s die administratief alles verwerken, red) worden afgebeld. Nu blijkt dat ze per ongeluk allemaal zijn afgebeld.” Naast Marion is ook jeugdarts Timo Huijboom achter een tafel gaan zitten om de gegevens te noteren, zodat het vaccineren gewoon door kan gaan. Dit typeert de samenwerking, in goed overleg wordt een oplossing gevonden. Maar Eveline trekt aan de bel en even na negen uur meldt Edith zich. Zij installeert zich direct en gaat de informatie die er al is verwerken en pakt haar rol. 

Verpleegkundige Lydia Timmer zit op haar post om de vaccins op te trekken. Er zijn vier flaconnetjes, waaruit elk twaalf vaccins kunnen gehaald. En dat blijkt niet eenvoudig. Het vaccin moet even heen en weer worden gezwenkt en dan steriel worden opgetrokken. De naald trekt veel lucht mee en dat mag niet. Maar inventief als de collega’s zijn, wordt in overleg de vaccinatiespuit gebruikt als optreknaald en dat werkt goed. “Dit moeten we meenemen in de evaluatie, voor straks.” Eveline doelt hiermee op de jeugd die na de boostercampagne voor 18-plussers, gevaccineerd gaat worden. 

Zorg voor omgeving 

Deze dag krijgen ongeveer veertig kinderen het vaccin Pfizer in een aangepaste dosis. Begin december kreeg de GGD bericht dat 1700 kinderen in aanmerking komen voor deze vaccinatieronde, een week later waren dat er nog 400, maar voor deze dag hebben zich veertig ouders aangemeld. “Het was een landelijke rekenfout”, zegt Eveline, “Maar je tuigt alles op. We zouden eerst op de testlocatie gaan in een grote fabriekshal hier in Elst. Ik vond dat voor deze groep niet geschikt, geen rust. We zijn dus uitgeweken naar de Helster.” Dit is geen onbekend terrein voor haar en haar collega’s. Het Rijksvaccinatieprogramma (RVP) wordt ook op deze locatie uitgevoerd. 

In alle rust

De kinderen en de ouders zijn ontspannen. Ze lopen via de arts en de administratie naar prikker Dana of Marijke. Dana: “Je moet altijd even de tijd nemen. Deze kinderen hebben al zoveel meegemaakt.” Marijke vult aan: “Sommigen hebben al zoveel prikken gehad, dat ze bang zijn en anderen daarentegen zeggen ‘kom maar op’. Dit jongetje heeft pas een infuus gehad en dat kan pijnlijk zijn, dus hij verzette zich. De moeder probeerde hem te sussen met ‘het duurt maar tien tellen’, waarop hij zei ‘je liegt’. We willen niet een kind in de houtgreep nemen voor een prik, dat willen ouders ook niet.” Hij wordt door arts Marion meegenomen naar een aparte ruimte om in alle rust de prik te krijgen. 

Hand- en spandiensten

Eveline loopt heen en weer, kijkt of het allemaal goed verloopt en doet hand- en spandiensten. Zo brengt ze een bakje met een paar klaargemaakte spuiten naar de koelkast. “Die staan klaar, maar we wachten op de volgende bezoekers dus gaan ze even in de koelkast.” Oud-verpleegkundige Frans van der Sterren is als logistiek medewerker van alle markten thuis. Hij assisteert Lydia bij het optrekken en controleert of de kinderen de juiste dosis vaccin krijgen: het vier-ogen principe. Eveline werkte al lange tijd met Frans in het RVP: “Hij is goud waard”, lacht ze. Dat blijkt. Frans is jarig en trakteert op taart als er even een gezamenlijke koffiepauze is. Even later ontvangt Marion weer de volgende. Een meisje zegt spontaan: “Ik moet een prikje halen, dat vind ik jammer.” Marion: “Je voelt er niks van.”